Historia szkoły

 

Poszukując tradycji historycznych naszej szkoły dochodzimy do początków dwudziestego wieku, kiedy to doktor medycyny Władysław Florkiewicz przekazał w testamencie swój majątek przy ulicy Nowotarskiej na rzecz otwarcia szkoły dla młodzieży męskiej.

Trafiamy też do Kuźnic, gdzie z dochodów Fundacji Zamoyskich utrzymywana była Żeńska Szkoła Prac Domowych. W latach późniejszych w budynkach przy ulicy Nowotarskiej zorganizowano Koedukacyjną Szkołę Handlową. Pierwszym dyrektorem tej szkoły był Artur Seelieb, a następnym Mieczysław Szosland.

Szkoła ta została później przekształcona na Prywatne Gimnazjum Kupieckie.

W 1938 roku szkołę rozbudowano – dobudowując trzeci budynek, co umożliwiło kształcenie większej liczby młodzieży.

W okresie okupacji hitlerowskiej szkoła funkcjonowała w bardzo ograniczonym zakresie, jako dwuletnia Szkoła Handlowa. Realizowano okrojony program nauczania, szczególnie w zakresie przedmiotów humanistycznych i matematyczno-przyrodniczych. Wynikało to z powszechnej tendencji władz okupacyjnych, mającej na celu pozbawienie polskiej młodzieży możliwości uzyskania lepszego wykształcenia. Jak w wielu innych szkołach tak i w tej, młodzież i nauczyciele nie poddali się tym ograniczeniom i zorganizowali tajne nauczanie, mające na celu uzupełnienie programów nauczania i umożliwienie uczniom uzyskania matury.

Po zakończeniu na tym terenie działań wojennych, już w lutym 1945 roku reaktywowano Miejskie Gimnazjum Kupieckie oraz dwuletnie Miejskie Koedukacyjne Liceum Handlowe.

Po kolejnych zmianach nazw i organizacji szkoły, od 1 września 1949 roku działało Państwowe Gimnazjum i Liceum Administracyjno-Handlowe I i II stopnia. Szkoła miała nadal swoją siedzibę w budynkach przy ulicy Nowotarskiej 45. Do 1950 roku dyrektorem szkoły był Mieczysław Szosland.

Mimo trudności czasu powojennego szkoła unowocześniała swoje wyposażenie. Zorganizowano nowe pracownie przedmiotowe. Bardzo ożywioną działalność prowadziło szkolne koło teatralne.

W roku szkolnym 1950/51 dyrekcję szkoły objął Julian Reimschüssel. W roku szkolnym 1952/53 rozpoczęto kształcenie gastronomiczne.

Kultywowane były tradycje życia kulturalnego szkoły, szczególnie w zakresie teatru. Dyrektor był – z racji swoich artystycznych zainteresowań – animatorem i duszą tych działań.

W roku 1955 dyrektorem mianowana została Ewa Kolstrung, a w roku 1956 Franciszek Gach.

Dzięki jego staraniom zorganizowano nowy kierunek kształcenia. W roku 1957/58 powołano Technikum Hotelarskie.

Była to decyzja brzemienna w skutkach, nadała szkole nowe impulsy rozwojowe. Kontynuowano oczywiście nadal kształcenie w zawodach ekonomiczno-handlowych i gastronomicznych. Zorganizowano w szkole warsztat gastronomiczny, który prowadził otwartą przyszkolną stołówkę. Szkoła wyróżniała się efektywną działalnością dydaktyczną i wychowawczą. Uczniowie szkoły przodowali w rywalizacji sportowej i działalności kulturalnej. Szczegółowe osiągnięcia sportowe kojarzą się z nazwiskami Ludwika Fischera, Marii i Mieczysława Galiców oraz Ewy Moslerowej.

Atmosfera i dokonania szkoły przyciągały znakomitych pedagogów i ambitną młodzież. Szybko okazało się, że posiadana baza materialna uniemożliwia szkole dalszy prawidłowy rozwój.

Rozwój ruchu turystycznego powodował powstawanie nowych przedsiębiorstw, które oczekiwały na dobrze przygotowane kadry. I znów niestrudzone działania dyrektora Gacha uwieńczone zostały sukcesem. Budowa nowej szkoły realizowana z jego inicjatywy, została zakończona w dwóch etapach. W czerwcu 1965 roku oddano do użytku internat przy ul. Heleny Modrzejewskiej, a w październiku 1966 roku nastąpiło uroczyste otwarcie nowego budynku szkolnego przy ul. Partyzantów.

W tym, czasie obowiązki dyrektora pełnili: Renata Banaś, a później Leszek Wcisło. W roku 1966 obowiązki te przejął Alfred Etryk.

Po objęciu nowego budynku przed dyrekcją i gronem pedagogicznym stanęło zadanie wyposażenia szkoły. Urządzono nowoczesne na miarę ówczesnych możliwości, pracownie przedmiotowe, przystosowane do istniejących w szkole kierunków kształcenia. Szkoła stała się popularna w całym kraju. Dzięki posiadaniu internatu stworzono bardzo dobre warunki bytowe dla młodzieży z różnych stron, pragnącej zdobyć zawód technika hotelarstwa.

Plany dynamicznego rozwoju kraju formułowane w latach 70-tych, budowa wielu nowoczesnych hoteli, owocowały rozwojem kształcenia.

W roku szkolnym 1971/72 powołano Zespół Szkół Hotelarsko-Turystycznych. Wprowadzono również nowy typ szkoły: Policealne Studium Zawodowe kształcące absolwentów szkół średnich w zawodach: technik hotelarstwa i technik obsługi turystycznej.

Ambicją dyrekcji szkoły i nauczycieli było stworzenie ośrodka szkolenia kadr dla hotelarstwa i turystyki na poziomie porównywalnym z krajami o dużych tradycjach w tym zakresie. Przedstawiciele szkoły wizytowali szkoły hotelarskie w Austrii, chcąc skorzystać ze sprawdzonych tam wzorów.

W celu stworzenia możliwość zdobycia wyższego wykształcenia pracującym w hotelarstwie i turystyce absolwentom naszej szkoły, Akademia Ekonomiczna w Krakowie powołała przy szkole swój Punkt Konsultacyjny o kierunku: ekonomika i organizacja turystyki.

Ranga szkoły w środowisku znacznie wzrosła. Nawiązano współpracę z podobnymi szkołami na terenie kraju i za granicą. Nastąpił istotny rozwój wyposażenia szkoły. Zorganizowano we współpracy z Politechniką Gliwicką laboratorium do nauki języków obcych. Była to – jak na owe czasy – działalność pionierska. Rozpoczęto i w dużym stopniu zrealizowano system telewizji dydaktycznej. Szkoła osiągała wysokie wyniki w pracy dydaktyczno-wychowawczej, rozwijała zainteresowania sportowe i kulturalne uczniów.

1 czerwca 1981 roku dyrektorem Zespołu Szkół został Stanisław Stachoń, pracujący dotychczas w szkole od dwunastu lat na stanowisku nauczyciela matematyki. Czas był to niezwykle burzliwy i powołanie to miało również niekonwencjonalny przebieg. Dyrektor mianowicie po raz pierwszy w historii szkoły został wybrany w tajnych wyborach przez Radę Pedagogiczną.

Pomimo trudnej sytuacji w kraju szkoła rozwijała się, zarówno w zakresie osiągnięć dydaktyczno-wychowawczych, jak i modernizacji bazy szkolnej. Na terenie szkoły uruchomiono telewizję dydaktyczną, wymieniono wyposażenie pracowni gastronomicznych, zakupiono i zainstalowano nowe laboratorium językowe. Na początku lat dziewięćdziesiątych zorganizowano pierwsza pracownię komputerową.

Rozwinięte zostały kontakty międzynarodowe ze szkołami w Austrii, Francji, Niemczech i Anglii. Uczniowie mieli możliwość wyjazdów zagranicznych oraz poznania w praktyce języków, których uczyli się w szkole.

W 1994 roku oprócz kształcenia zawodowego, uruchomione zostało Liceum Techniczne o profilu ekonomiczno-administracyjny i usługowo-gospodarczym.

Rozwój technologii informacyjnych wymusił powstanie nowych pracowni komputerowych oraz skomputeryzowanie pracy administracji. W 1998 roku szkołę podłączono do Internetu. Rok później otwarta została Lokalna Akademia Informatyczna Cisco, współpracująca z Akademią Górniczo-Hutniczą w Krakowie.

Wyż demograficzny, który w latach dziewięćdziesiątych dotarł do szkół średnich, wymusił pracę na dwie zmiany. Zajęcia trwały od godz. 8.00 do 18.30. Mimo takiego utrudnienia kandydatów do szkoły nie brakowało.

Reforma oświaty z 2000 r. (powołująca do życia gimnazja) spowodowała skrócenie nauki w technikum do 4 lat, a w liceum profilowanym (przekształconym z liceum technicznego) do 3 lat. Wraz z tą reformą został wprowadzony profil zarządzenie informacją.

Przez lata szkoła dostosowywała kierunki kształcenia do obowiązujących trendów i sytuacji na rynku pracy. Kontynuując tą tradycję, w 2007 rozpoczął naukę pierwszy rocznik w zawodzie technik informatyk, a dwa lata później technik obsługi turystycznej.

W 2008 roku oddana została, długo oczekiwana przez nauczycieli wf-u, nowa sala gimnastyczna. Także w tym roku został rozwiązany Zespół Szkół Zawodowych nr 2, znany bardziej w lokalnym środowisku jako „Szpulki”, czy też TTA. Cztery klasy Liceum Profilowanego zostały przeniesione do Zespołu Szkół Hotelarsko Turystycznych. Wraz z uczniami przyszli do naszej szkoły nauczyciele, gdzie zadomowili się i pracują do dnia dzisiejszego.

Wstąpienie Polski do Unii Europejskiej stworzyło dla szkolnictwa zawodowego szerokie możliwości rozwoju. Korzystając ze środków unijnych udało się w 2011 zmodernizować pracownie gastronomiczne, dostosowując je do hotelowych standardów. Oddano wtedy do dyspozycji uczniów kształcących się w zawodach gastronomicznych trzy nowocześnie wyposażone pracownie oraz salę obsługi konsumenta. Oprócz modernizacji bazy dydaktycznej sfinansowane zostały zajęcia pozalekcyjne, m.in. kursy barmańskie, baristyczne, sommelierskie, informatyczne i ekonomiczne.

Mając na względzie ciągłe podnoszenie pracy szkoły, przez lata systematycznie wyposażano pracownie i klasy w sprzęt komputerowy, rzutniki i tablice multimedialne. Rozbudowywana była także sieć komputerowa, co umożliwiło podłączenie całej szkoły do Internetu, którego prędkość była wielokrotnie zwiększana. W 2010 roku został uruchomiony elektroniczny dziennik lekcyjny, dzięki któremu uczniowie na bieżąco mogą sprawdzać swoje osiągnięcia, a także ich rodzice mają stały dostęp do frekwencji i ocen, bez konieczności przychodzenia do szkoły.

Ze względu na bezpieczeństwo uczniów szkoła została objęta całodobowym monitoringiem, a obecnie wejście i wyjście ze szkoły odbywa się za pomocą kart magnetycznych.

Wysoki poziom kształcenia, zwłaszcza w Technikum Ekonomicznym i Hotelarskim został potwierdzony lokatami zajmowanymi przez te szkoły w ogólnopolskim rankingu techników. Technikum Ekonomiczne w trzech kolejnych latach uplasowało się na 4 miejscu w województwie oraz pierwszej pięćdziesiątce techników w Polsce.

W styczniu 2014 zakończyła się nadbudowa części szkoły. Do dyspozycji uczniów i nauczycieli oddano 11 nowych sal lekcyjnych oraz przeniesiono pokój nauczycielki na 4 piętro. Po wielu latach zostały rozwiązane problemy lokalowe, przez co możliwe było zakończenie nauki codziennie o godzinie 15.00. Budynek szkoły został dostosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych (podjazd oraz winda).

We wrześniu tego samego roku zamknięta została kolejna duża szkoła – Zespół Szkół Zawodowych nr 1, czyli zakopiański Oxford. Zasadniczą Szkołę Zawodowa dla Młodocianych Pracowników wcielono do Zespołu Szkół Hotelarsko Turystycznych. W wyniku tej fuzji przybyło ok. 300 uczniów i 25 nauczycieli. Nie spowodowało to jednak wydłużenia zajęć lekcyjnych. Likwidacji także uległy Technika: Hotelarskie, Ekonomiczne, Handlowe i Gastronomiczne. Uczniowie kontynuują naukę w Technikum nr 2.

31 sierpnia 2015 r. na zasłużoną emeryturę odszedł dyrektor Stanisław Stachoń, a jego obowiązki przejął nauczyciel matematyki i informatyki Zdzisław Króżel, który w latach 2008-2013 pełnił funkcję wicedyrektora.

Od 1 września 2017 przekształcono Zasadniczą Szkołę Zawodową dla Młodocianych Pracowników na Branżową Szkołę I stopnia dla Młodocianych Pracowników.

Obecnie kontynuowana jest nadbudowa niższej części szkoły.